Nog een maand

Hola allemaal,

De tijd gaat nu opeens wel heel snel hier. Tijdens het vorige verslag was ik hier net een maand, nu heb ik nog maar een maand over. De afgelopen maand zijn er zoveel leuke dingen gebeurd dat het tijd wordt om ze allemaal weer op te schrijven.

Op 9 november begon een minivakantie. Samen met Inge en Marcella (twee Nederlandse meiden hier) zijn we naar Potosí en Uyuni gegaan. Ik heb hier al een paar foto´s van doorgestuurd, maar er nog niet echt veel bij verteld.
Potosí is een mijnstad, en de hoogste stad van de wereld. Het was erg leuk om te bezoeken. Om 5 uur ´s ochtends zijn we opgestaan om met de bus naar Potosí te rijden. Rond 11 uur kwamen we daar aan. Die dag was het feest in Potosí, het 202 jarige bestaan van de stad. Wel leuk om gezien te hebben, alleen waren alle winkels en musea dicht, dus erg veel hebben we niet van de stad kunnen zien, dat was wel erg jammer. Wel hebben we een tour gedaan door de mijnen. Helemaal ingepakt in een blauw pakje met laarzen aan en helmen op gingen we de mijnen in. Gelukkig hadden we een mijn met ventilatie en zijn we niet naar andere niveaus geweest, want toen we er na een uur uitkwamen hadden we hoofdpijn en waren we moe. Ik kan het me echt niet voorstellen dat sommige mensen de hele dag in zo´n mijn moet en werken!

Na Potosí gingen we met de bus door naar Uyuni. Die stad was niet zo heel bijzonder, het was vooral heel touristisch ingesteld door alle touristen die er komen. We gingen naar Uyuni om vanuit daar de tour te doen door de Salar van Uyuni en het nationale park helemaal in het zuiden van Bolivia. De Salar is een hele grote zoutvlakte, de grootste van de wereld. Door het diepteverschijnsel hebben we hele leuke foto´s kunnen maken. Ook het nationale park was erg mooi, met meertjes met verschillende kleuren (rood, groen, geel) en mooie rotsformaties. Na drie dagen in een hobbelende jeep gezeten te hebben waren we wel weer blij om terug te zijn, hoewel we nog 8 uur in de bus moesten zitten terug naar Sucre, maar ik ben wel erg blij dat ik ben meegeweest!
Het enige jammere van die reis waren de hostelletjes. Het eerste hostel zou tot 11 uur licht hebben, maar om kwart voor 10 viel het licht uit en zagen we niets meer. Het tweede hostel was nog erger, toen hadden we geen stromend water. Handmatig de wc doorspoelen met een kan water is nou niet echt iets voor mij. Maarja, aan de andere kant ben je in Bolivia, primitief voor ons is daar gewoon normaal.

16 November ben ik naar een groot kasteel geweest net iets buiten de stad. Echt een supermooi kasteel, alleen helemaal kaal. Er stonden alleen twee bedden, zonder matras ofzo, dat was alles. De enige zaal waar een aantal grote mooie schilderijen hingen zat op slot en toen we daarin mochten met gids, mochten we geen foto´s maken... Wel jammer, maar toch nog een leuke dag gehad daar.

Wat wel echt gaaf was om mee te maken, was de volkstelling die ze hier hebben gehouden 21 november. Echt nog op een hele primitieve manier: iedereen moest de hele dag binnen blijven. Als je naar buiten zou gaan, zou je 8 uur gevangenisstraf krijgen en een boete van 1000 Bolivianos. Ik ben dus maar netjes de hele dag binnen gebleven. Saai hoor, maar wel veel spaans geleerd! Toen de controleur kwam om ons te tellen, moesten we zelf nog een heel formulier invullen, zelfs ik, terwijl ik hier maar drie maanden ben. Allemaal vragen over waar mijn kamer van is gemaakt, wat voor talen ik spreek, of ik kan lezen/schrijven, studie, werk, kinderen (ja echt, hij vroeg of ik kinderen had), in totaal zes bladzijden lang. En dat werd allemaal met de hand ingevuld. Ik geloof niet dat ze het allemaal hebben overgenomen naar een systeem ofzo, maar dat kan me eigenlijk ook niet zo heel veel schelen...

Verder heb ik hier nog een aantal musea bezocht, samen met mijn Spaans lerares. Iedere vrijdag gaan we weg naar een museum, in plaats van twee uur in een muf klaslokaal te zitten. Zo hebben we samen de Casa de la Libertat, Museo antropologico/archeologico, en de Mercado de las Brujas, de heksenmarkt, bezocht. De heksenmarkt is een markt voor sjamanen, waar ze spullen voor Boliviaanse rituelen verkopen. Daar kon je ook je toekomst laten voorspellen, in coca-bladeren. Erg leuk om te doen, alleen geloof ik niet veel van wat mij verteld is, ik krijg volgens hem namelijk snel een baby... Worden er natuurlijk gelijk grapjes gemaakt dat ik vanavond bij het uitgaan maar goed op moet passen!

Op 27 november heb ik geholpen bij de kerk van Marcella. Ze had in Nederland geld in laten zamelen om voor 100 arme kinderen van die kerk nieuwe schoenen en broeken te kopen. Ieder kind kreeg een paar schoenen en een nieuwe joggingsbroek, en blij dat ze ermee waren! Ze kwamen echt binnen met een blik van, wat gaat hier gebeuren, maar toen ze de schoenendozen zagen staan begonnen ze onwijs te glimlachen. Ik ben erg blij dat ik mee heb kunnen helpen, 100 kinderen zijn er best veel om allemaal de goede maat te kunnen geven. We hadden ook niet voor iedereen de goede maat, dus die begonnen onwijs te huilen. Na lang praten hebben we ze ervan kunnen overtuigen dat de overige schoenen worden omgeruild voor de goede maten. Ik was daar zelf niet meer bij, maar ik neem aan dat het allemaal wel goed geregeld was.

Vorige week zaterdag ben ik gaan wandelen. Samen met mijn Spaans lerares en een vriendin/huisgenote van haar zijn we naar de siete cascadas geweest, de zeven watervallen. Het was erg warm en zeker na 4 uur klimmen, klauteren en springen over de rivier/het beekje waren we behoorlijk uitgeput. We zijn toen langs de kant van de weg gaan zitten wachten tot er een auto aan zou komen om ons terug naar Sucre te kunnen brengen. De weg was behoorlijk uitgestorven en we zaten absoluut niet in de buurt van een dorpje, maar na een half uur kwam er een taxi die ons tot aan de deur heeft afgezet. Ik ben lekker rood thuisgekomen. Ik had me wel ingesmeerd, maar blijkbaar niet goed genoeg. Gelukkig is het nu lekker bruin geworden en ben ik niet gaan vervellen, dus alles is goed gekomen!

Natuurlijk hebben we op 5 december hier ook sinterklaas gevierd. Linda had een pakketje uit Nederland gekregen, dus we hadden echte kruidnoten en marsepein, dus we hebben lekker lopen smullen. Ook had Linda hutspot gemaakt, erg lekker om weer iets typisch Nederlands te eten. Daarna hebben we het cadeautjesspel gedaan, alleen de Bolivianen die meededen begrepen er niet zo heel veel van! Lekker gelachen en een hele leuke avond gehad!

De volgende maand gaat vast net zo snel weer voorbij als deze maand. En dan moet ik alweer naar Nederland. Vandaag wou ik informatie gaan vragen over de vluchten, maar alle vliegmaatschappijen waren dicht net, dus dat gaat niet lukken. Dan maar een andere keer, ik ben hier in Bolivia, dus alles op zijn tijd!

Hasta luego!
Renée