Bijna een maand weg
Blijf op de hoogte en volg Renée
03 November 2012 | Nederland, Leiden
Hola allemaal!
Na een aantal vragen over wanneer er weer een nieuw reisverslag komt, heb ik besloten om er nu maar weer eentje te maken!
Hoe langer ik hier ben, hoe meer regelmaat overal begint in te komen. Iedere ochtend twee uur spaans les, daarna naar huis om heerlijk te lunchen in het pension, even bijkomen op mijn kamer met een boek of met wat huiswerk. Daarna naar het weeshuis. Het weeshuis vind ik echt heel leuk. Als ik iedere dag aankom, beginnen de kinderen me te herkennen en krijg ik allemaal knuffels en kussen van ze. Je kent ze wel, van die natte, kleffe kussen die je het liefste weer zo snel mogelijk van je wang af wil vegen. Als ik kom zijn ze bezig met aankleden en er is een meisje, Camilla, ongeveer 4 jaar, die altijd haar veters weer los maakt, zodat ik ze weer kan strikken. Een paar dagen geleden heb ik in een kwartier wel drie keer haar veters moeten strikken. Gelukkig heeft ze nu door dat ik daar geen tijd voor heb en hoef ik heb maar een keer te doen haha.
Hoe langer ik hier nu ook ben, hoe meer mensen ik leer kennen. Ik woon 30 minuten lopen van de leukste cafés en dus het centrum, dus erg vaak ging ik niet weg, want dan moest je weer een taxi bellen en wachten enzo. Deze week heb ik de meeste mensen leren kennen. Er zijn hier echt veel Nederlanders, ik had het zelf nooit verwacht, maar Nederlanders en Duitsers overheersen hier gewoon. Wat ik wel jammer vind, is dat ik verreweg een van de jongste mensen hier ben. De meeste zijn 25 of ouder. Ik heb veel contact met een Nederlandse hier, Inge, maar die is dan ook 28, dus met iedereen is er een erg groot leeftijdsverschil. Maar dat weerhoud me er niet van om leuke dingen te doen. Gisteravond lekker wezen uiteten bij een Nederlandse en een Italiaanse jongen, samen met twee bolivianen, en Inge, dat was heel gezellig. Weet ik veel hoeveel Mojito´s ik op heb toen, maar ik was blij toen ik uiteindelijk in mijn bed lag!
Ook heb ik hier Halloween gevierd. Gelukkig was het niet het Halloween als in Amerika, met echt van die enge mensen enzo. Nergens was het versierd en alleen in de cafés zag je mensen met schmink. We hadden eerst een feest van mijn taalschool, waar mensen waren uit Denemarken, Engeland, Noorwegen enzo, echt leuk. Toen hebben we allemaal spelletjes gedaan in teams, zoals een skelet van papier zoeken en in elkaar zetten, een muntje door je kleren laten gaan en dan zo snel mogelijk klaar zijn met je team (ik had een jurk aan, dus ik was lekker snel klaar, we hebben dan ook gewonnen haha) en meer van dat soort spelletjes. Het was echt super gezellig. Daarna zijn we nog wat gaan drinken in Cafe Amsterdam en daarna naar JoyRide, een discotheek, waar je dus lekker kan dansen.
1 November was hier een religieuse feestdag, maar niet echt voor feest. Het is het feest van Todos Sanctos, in Nederland bekend als Allerheiligen, maar daar vieren we het niet echt. Hier is het echter heel erg belangrijk. Tijdens Todos Sanctos vieren ze dat de geest van een overleden persoon terugkeert naar het lichaam voor 24 uur. Iedereen gaat dan naar naar het graf met heel veel voedsel (vooral koek en brood) en alcohol. Van brood zijn de trappen en paarden heel belangrijk bij het graf. De trappen zijn ervoor om de ziel van de dode terug te brengen naar de hemel en de paarden om zijn geschenken mee te nemen. Iedereen die bid voor het graf krijgt dan wat van de familieleden. Wij natuurlijk in het Nederlands bidden! Arme kinderen bidden bij ieder graf en lopen dan met een plastic zakje om al het eten in mee te nemen. We zijn naar twee begraafplaatsen geweest, één hele arme, wat echt super druk was, we moesten onze tassen supergoed vasthouden, een de centrale begraafplaats van Sucre, waar alcohol verboden is, maar daar was het ook echt superdruk! Wel echt een hele mooie ervaring. Gisteren, 2 november, was het vervolg en dan mag het eten opgegeten worden. Alle huizen van een overledene staan dan open en iedereen mag dan gewoon naar binnen lopen. Scholen zijn dan ook vrij en het is een soort van vakantiedag.
Eline en Yara, dit is vooral voor jullie. Weten jullie nog dat we 2 of 3 jaar geleden naar het Because I´m A Girl concert waren geweest in Amsterdam? Plan is een internationaal bedrijf en ongeveer een halve maand geleden was het internationale vrouwendag. Christian, mijn Boliviaanse vader, om het maar even zo te zeggen, had toen een shirt aan met Por Los Niños, de spaanse variant van Because I´m A Girl. Blijkt dus dat het bij Plan internationaal werkt! Toen ik dat merkte vond ik het zo grappig en gekke toeval dat wij naar dat concert zijn geweest! Ik heb gelijk zijn kaartje gekregen, die zit nu in mijn portomonnee.
Het weer in Sucre wordt steeds beter. De eerste paar dagen was het echt heel koud hier, maar nu is het hempjes en t-shirts weer, echt lekker. Ik ben al een aantal keer behoorlijk verbrand. Met de regen valt het wel mee, de eerste drie werken heeft het echt maar 3 keer geregend, maar de laatste week komt er iedere avond onweer en een behoorlijke bui. Meestal is het wel verfrissend, maar tijdens Halloween was er echt een enorme bui en toen liep ik met mijn lange jurk om 1 uur ´s nachts over straat, dus die werd zeiknat en superkoud, niet echt chil dus.
Groetjes uit Sucre!
Renée
Na een aantal vragen over wanneer er weer een nieuw reisverslag komt, heb ik besloten om er nu maar weer eentje te maken!
Hoe langer ik hier ben, hoe meer regelmaat overal begint in te komen. Iedere ochtend twee uur spaans les, daarna naar huis om heerlijk te lunchen in het pension, even bijkomen op mijn kamer met een boek of met wat huiswerk. Daarna naar het weeshuis. Het weeshuis vind ik echt heel leuk. Als ik iedere dag aankom, beginnen de kinderen me te herkennen en krijg ik allemaal knuffels en kussen van ze. Je kent ze wel, van die natte, kleffe kussen die je het liefste weer zo snel mogelijk van je wang af wil vegen. Als ik kom zijn ze bezig met aankleden en er is een meisje, Camilla, ongeveer 4 jaar, die altijd haar veters weer los maakt, zodat ik ze weer kan strikken. Een paar dagen geleden heb ik in een kwartier wel drie keer haar veters moeten strikken. Gelukkig heeft ze nu door dat ik daar geen tijd voor heb en hoef ik heb maar een keer te doen haha.
Hoe langer ik hier nu ook ben, hoe meer mensen ik leer kennen. Ik woon 30 minuten lopen van de leukste cafés en dus het centrum, dus erg vaak ging ik niet weg, want dan moest je weer een taxi bellen en wachten enzo. Deze week heb ik de meeste mensen leren kennen. Er zijn hier echt veel Nederlanders, ik had het zelf nooit verwacht, maar Nederlanders en Duitsers overheersen hier gewoon. Wat ik wel jammer vind, is dat ik verreweg een van de jongste mensen hier ben. De meeste zijn 25 of ouder. Ik heb veel contact met een Nederlandse hier, Inge, maar die is dan ook 28, dus met iedereen is er een erg groot leeftijdsverschil. Maar dat weerhoud me er niet van om leuke dingen te doen. Gisteravond lekker wezen uiteten bij een Nederlandse en een Italiaanse jongen, samen met twee bolivianen, en Inge, dat was heel gezellig. Weet ik veel hoeveel Mojito´s ik op heb toen, maar ik was blij toen ik uiteindelijk in mijn bed lag!
Ook heb ik hier Halloween gevierd. Gelukkig was het niet het Halloween als in Amerika, met echt van die enge mensen enzo. Nergens was het versierd en alleen in de cafés zag je mensen met schmink. We hadden eerst een feest van mijn taalschool, waar mensen waren uit Denemarken, Engeland, Noorwegen enzo, echt leuk. Toen hebben we allemaal spelletjes gedaan in teams, zoals een skelet van papier zoeken en in elkaar zetten, een muntje door je kleren laten gaan en dan zo snel mogelijk klaar zijn met je team (ik had een jurk aan, dus ik was lekker snel klaar, we hebben dan ook gewonnen haha) en meer van dat soort spelletjes. Het was echt super gezellig. Daarna zijn we nog wat gaan drinken in Cafe Amsterdam en daarna naar JoyRide, een discotheek, waar je dus lekker kan dansen.
1 November was hier een religieuse feestdag, maar niet echt voor feest. Het is het feest van Todos Sanctos, in Nederland bekend als Allerheiligen, maar daar vieren we het niet echt. Hier is het echter heel erg belangrijk. Tijdens Todos Sanctos vieren ze dat de geest van een overleden persoon terugkeert naar het lichaam voor 24 uur. Iedereen gaat dan naar naar het graf met heel veel voedsel (vooral koek en brood) en alcohol. Van brood zijn de trappen en paarden heel belangrijk bij het graf. De trappen zijn ervoor om de ziel van de dode terug te brengen naar de hemel en de paarden om zijn geschenken mee te nemen. Iedereen die bid voor het graf krijgt dan wat van de familieleden. Wij natuurlijk in het Nederlands bidden! Arme kinderen bidden bij ieder graf en lopen dan met een plastic zakje om al het eten in mee te nemen. We zijn naar twee begraafplaatsen geweest, één hele arme, wat echt super druk was, we moesten onze tassen supergoed vasthouden, een de centrale begraafplaats van Sucre, waar alcohol verboden is, maar daar was het ook echt superdruk! Wel echt een hele mooie ervaring. Gisteren, 2 november, was het vervolg en dan mag het eten opgegeten worden. Alle huizen van een overledene staan dan open en iedereen mag dan gewoon naar binnen lopen. Scholen zijn dan ook vrij en het is een soort van vakantiedag.
Eline en Yara, dit is vooral voor jullie. Weten jullie nog dat we 2 of 3 jaar geleden naar het Because I´m A Girl concert waren geweest in Amsterdam? Plan is een internationaal bedrijf en ongeveer een halve maand geleden was het internationale vrouwendag. Christian, mijn Boliviaanse vader, om het maar even zo te zeggen, had toen een shirt aan met Por Los Niños, de spaanse variant van Because I´m A Girl. Blijkt dus dat het bij Plan internationaal werkt! Toen ik dat merkte vond ik het zo grappig en gekke toeval dat wij naar dat concert zijn geweest! Ik heb gelijk zijn kaartje gekregen, die zit nu in mijn portomonnee.
Het weer in Sucre wordt steeds beter. De eerste paar dagen was het echt heel koud hier, maar nu is het hempjes en t-shirts weer, echt lekker. Ik ben al een aantal keer behoorlijk verbrand. Met de regen valt het wel mee, de eerste drie werken heeft het echt maar 3 keer geregend, maar de laatste week komt er iedere avond onweer en een behoorlijke bui. Meestal is het wel verfrissend, maar tijdens Halloween was er echt een enorme bui en toen liep ik met mijn lange jurk om 1 uur ´s nachts over straat, dus die werd zeiknat en superkoud, niet echt chil dus.
Groetjes uit Sucre!
Renée
-
04 November 2012 - 11:10
Eline:
Goed om te horen dat je het zo naar je zin hebt! <3 Klinkt echt super leuk allemaal!
Heel grappig dat die man bij Plan internationaal werkt! :D Heel toevallig! Vond hij zeker ook wel leuk dat jij het kende! :D
xxxx -
04 November 2012 - 12:10
Opa Ben:
Hallo Reneé,
Dat was een heel verhaal! Leuk te lezen wat zoal doet en beleeft.
Ik berijp dat je steeds meer te weten komt over de Bolivianen.
Het zal daar wel steeds warmer gaan worden denk ik.
We vinden het fijn om zo nu en dan iets over je belevenissen te lezen.
Groetjes ook van Oma.
Opa Ben
-
06 November 2012 - 19:36
Opa Jan En Oma Susanne:
Hoi Renée,
Wat een leuke verhalen weer om te lezen. Je hebt daar beslist geen saai leven. Interessant om een heel andere cultuur mee te maken.
Heb je inmiddels nu wel ons eerste kaartje ontvangen?
Tante Ellen maakt voor oma Lies de tekst in een groot lettertype, zodat ook oma geniet van je verhalen.
Groetjes van opa en oma v.d. B. en het ga je goed!! -
07 November 2012 - 10:01
Marjolein:
Hee die Renee!
Heb net je verslagen gelezen. Leuk! Wij vonden het al een stoere actie voordat je vertrok en dat is alleen maar nog stoerder geworden! Succes met alles en geniet ervan!
Groetjes, Marjolein (ook namens Eduard) -
11 November 2012 - 20:19
Klari Nieboer :
Hai Renee , ook ik heb je verslach gelezen . Wat mooi voor je om dit allemaal mee te maken .
Ik wens je nog een goede tijd daar . groeten Klari. -
19 November 2012 - 22:37
Fleur:
Wat onwijs leuk om de foto's te zien! Creatief bezig geweest, ook!
Heerlijk dat je het zo naar je zin hebt, Renee!
Bedankt voor het delen van je ervaringen, we genieten inderdaad mee.
Wij gaan van t weekend naar Vaals, naar een Landal park samen met de ouders van Fleur.
Opa Nico heeft voor zijn 6 kleinzonen een LEGO treinbaan aangeschaft die hij ook mee gaat nemen. Dus vermoedleijk hebben we geen kind meer aan de kinderen..... en aan opa!!
Verder zullen we Bollo de parkbeer zeker op gaan zoeken. Maties zingt er nog over omdat we deze beer bij een eerder bezoek ook gezien hebben. Bollo heeft ook een eigen huisje waar de kinderen op de bel kunnen drukken en naar binnen kunnen gluren en dan een berenbedje en een berenstoel zien staan! dat hebben ze slim aangepakt bij Landal! De kinderen zijn verk(n)ocht
En natuurlijk even lekker zwemmen en gezellig uit eten.
O, ja , dat jij 18 bent heeft kennelijk een keer indruk gemaakt op Teije want hij zei gisteren: Renee mag al in een lesauto!
Fijne tijd nog!
Lieve groetjes Casper, Fleur, Teije en Maties -
07 December 2012 - 17:42
Wilna Schipper:
Lieve Renée,
Je droom is werkelijkheid aan het worden!
Het is al twee maanden geleden dat je vertrok naar Bolivia. Ook al meer dan een maand na je verslag van 4 november. Ondertussen zul je weer veel hebben beleefd en ervaringen rijker zijn.
Het is bijzonder dat we nu het ritme van je dagen ongeveer kennen. De afgelopen 18 jaar woonden we op nog geen 10 km van elkaar. Nu delen wij je ervaringen terwijl jij in Zuid-Amerika bent en wij in Leiderdorp.
Je bent wel direct in het diepe gegooid! Zo'n lange en zware reis. Je was er denk ik wel op voorbereid dat de reis lang zo zijn. Maar dat je lucht- en wagenziek zou worden, in een busje met een chauffeur met een moorddadige rijstijl terecht kwam en in een "vliegend " schip door de lucht vloog had je vast niet bedacht. Gelukkig waren er ook momenten dat je vader bij je was of zijn collega Mike. En het bed was er tenslotte ook, alleen niet op het moment dat jij het nodig had . Zo kwam alles goed en kon het "grote avontuur" beginnen ! De terugreis kan nu alleen maar meevallen.
Leuk dat je ook nog drie dagen Lima kon bezichtigen. Maar Sucre was de uiteindelijke doel. Zo te zien heb je het er goed na je zin. De manier waarop je Spaans onder de knie moest krijgen is een beetje ouderwets. Fijn dat er nu een andere methode gebruikt wordt.
Goed om nieuwe contacten te krijgen waardoor je meer de kans krijgt om voor feestjes en uitstapjes uitgenodigd te worden en zo de cultuur en gewoontes van Bolivia leert kennen zoals Santos Todos op 1 november. Heel bijzonder om te lezen hoe de mensen daar de geesten van overleden familie voeden door koek brood en alcohol neer te leggen. En dat stenen paarden deze geschenken met de geest meenemen naar de hemel. In Nederland stond vorige week een bericht in de krant dat iemand een overledene zijn mobiele telefoon in de kist mee wilde geven. Dit mocht niet omdat de telefoon bij het cremeren zou kunnen ontploffen. Een plastic zak is voor jou ook niet nodig bij het bezoeken van de graven op Santos Todos. Daar hebben de bewoners van Bolivia al rekening mee gehouden met de hun uitgebreide lunches. Maak je geen zorgen. Elke dag een half uurtje van de ene naar de andere kant van Sucre lopen zorgen dat de extra calorieën wel weer verdwijnen.
Het is fantastisch dat je het vrijwilligerswerk leuk vindt. Nu je er twee maanden werkt zullen de kinderen zich aan je gaan hechten. Fijn dat de groep van 2 tot 6 jaar hebt. Op deze leeftijd kun je met hen communiceren zeker omdat je Spaans spreekt. Dit heb je al ondervonden door het meisje die drie keer achter elkaar haar veters lostrok nadat jij ze vast gemaakt had. Nu kun je met haar praten en vragen of ze haar eigen veters wil leren strikken. En hiermee ook positieve aandacht geven.
Lieve Renée je hebt nog een hele maand voor om je droom werkelijkheid te zien worden. Geniet er intens van en over jaren nog terug denkt aan die interessante, spannende, leuke en feestelijke tijd in Bolivia.
Veel succes en hartelijke groet ook van Loek.
Wilna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
